این پست مخاطب عام دارد

می خوام یه سوال ازت بپرسم: خسته نشدی از اینکه همیشه حق باهات باشه؟ از این همه اشتباه نکردن؟ از این که همیشه خوبه باشی و دو تا بال روی دوشت دیده بشه؟ از این همه ملانی همیلتون احق بودن؟
گاهی حالم به هم می خوره از همه ی وقتایی که خوبی و هیچ چیز دیگه ای نیستی. گاهی این قدر از فقط خوب بودنت متنفرم که می خوام بایستم و فحش رو بکشم به سر تا پات.
یه بار هم که شده پاتو از خط بذار بیرون، اشتباه کن، آقا اصلن کارای ناجور بکن، زخم بخور، بیفت توی لجن، گند بزن به سر تا پای زندگیت، شکست بخور، هر کاری می کنی فقط خوب نباش. کمی آدم باش...

پ.ن: این پست مخاطب عام دارد به خدا!