رستگاری در 24 ساعت شبانه روز، هفت روز هفته!

ای ملتی که قریب یک عالمه وقت است دارید بر سر من بینوا غر می زنید که چرا بخش کامنت ها باز نمی شود، بدانید و آگاه باشید که: حل شد... باشد که رستگار شوید.
فقط فکر می کنم همه ی کامنت هایم گم شدند! این هم باشد تا بلاگر رستگار شود.
پس از این لحظه، روی لینک comments زیر هر پست کلیک کنید، سپس در صفحه ای که باز می شود، روی لینک leave a comment بکلیکید، زان پس، از خودتان کامنت تراوش کنید! (یا ترجمه ی دقیق نام لینک: یک کامنت ول کنید!)

پی نوشت: خواننده ی گرامی! اگر در اینجا کامنت بگذارید، کسی فکر نمی کند که عاشق چشم و ابروی شخص من هستید؛ نگران نباشید. فقط می شود فکر کرد که این وبلاگ را می خوانید. همین.
پس این سخن را از حضرت ماهی بزرگ، به گوش جان نیوش کنید: پس آنان که وبلاگ را بدون کامنت رها می کنند، به سوسک شدن بشارت ده... و بدانید و آگاه باشید که خواندن مطالب هر وبلاگ یا سایتی، بدون کامنت گذاری، مانند سوار شدن به اتوبوس بدون ارائه ی بلیت است و به یاد داشته باشید که: ارائه ی بلیت، نشانه ی شخصیت شماست!